ขอเล่าถึงแรงบันดาลใจของเรื่องนี้ก่อน …. มันเริ่มมาจากประโยคสั้นๆ ของผู้มีความรู้ระดับปริญญาเอกจากเมืองนอกเมืองนาวัยเฉียดสี่สิบ (โสดสนิท) ซึ่งบังเอิญผมต้องไปรับจ๊อบไว้ตามคำขอร้องของผู้ใหญ่ ขอสมมุติว่าป้าคนนี้ชื่อ ”คุณ น.” วันหนึ่งเราประชุมงานกันตามปกติและก็เกิดถกกัน ด้วยเรื่องที่มีต้นเหตุจากความไม่เป็นงานของคุณป้า น. สุดท้ายเมื่อจนด้วยเหตุผล คุณป้าก็โพล่งออกมา “ชั้นมีดีกรีถึงด็อกเตอร์จากอเมริกา คุณเรียนจบอะไรมา” ผมตอบไปนิ่มๆ “ปริญญาตรีจากธรรมศาสตร์ครับ” คุณป้าสะอึกไปนิดหน่อยแล้วหันมาหาเรื่องผู้ช่วยผมแทน “แล้วเธอล่ะจบอะไรมา” ผู้ช่วยผมอึ้งไปเลยครับก่อนจะบอกชื่อสถาบันแห่งหนึ่งที่อยู่ต่างจังหวัด “มิน่าล่ะ บริษัทนี้ถึงทำงานกันอย่างนี้ พวกเด็กบ้านนอก” เท่านั้นล่ะครับผมก็ฟิวส์ขาด ขออนุญาตท่านผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะกลับออกมาพร้อมกับผู้ช่วย เอาสิครับ ….. จังหวะนั้นผมเพิ่งรู้ว่าคนเราเขาตัดสินกันด้วยวุฒิการศึกษาและสถาบัน สำหรับผมแล้วถึงผู้ช่วยผมจะจบอะไรจากที่ไหนมาผมก็ยืนยันว่าน้องเขาทำงานเก่ง ขยัน และก็ “เป็น”…